اگر با کس دیگری بودم، چقدر خوشحال‌تر می‌شدم؟

در دنیای امروز، که تبلیغات و رسانه‏‌های اجتماعی همۀ آگاهی‏‌مان را فراگرفته و همواره آنچه داریم را در سایۀ آنچه می‌توانستیم داشته باشیم ارزش‌گذاری می‏‌کنیم، جستجوی همسرِ بهتر نیز وسوسه‏‌انگیز شده است. شریک عاطفی‏‌مان را دائم ارزیابی می‏‌کنیم تا مبادا زندگی ایدئالی را که منتظرش هستیم از دست بدهیم؛ زندگی‏‌ایی توأم با خوشبختی و رشد شخصی. با وجود آن‏که محتمل است پایان این جستجوی طولانیْ رابطۀ عاطفی عمیق‌‏تری باشد، آیا نمی‌توان صرفا با ایفای هرچه‏‌بهترِ نقش همسری به خوشبختی رسید؟