"Zulejka otwiera oczy" Guzel Jachiny | #24. Literatura piękna obca

Jedną z najważniejszych metafor tej książki jest las - wielki, tajemniczy i nieprzenikniony. Zulejka początkowo się go boi. Matecznik przyprawia ją o szybsze bicie serca i raz za razem przynosi widmo śmierci. Im jednak dłużej trwa podróż, ta dosłowna i ta ku świadomej wolności, tym mniej w lesie jest mroku, a więcej - szans. W końcu nawet złowieszcza tajga zostanie przez Zulejkę ujarzmiona. Zapraszam na opowieść o wielkiej rosyjskiej historii, Sołżenicynie, Pasternaku i filmowej metodzie pisarskiej. A przede wszystkim: wybitnym debiucie literackim, który przynosi satysfakcję, nadzieję i wiele wzruszeń. Jeśli Ci się podobało zasubskrybuj Literaturę Przepiękną i oceń podcast na Spotify! ♥  Sprawdź też moje strony: ⁠https://literaturaprzepiekna.pl/⁠ ⁠https://www.instagram.com/literatura.przepiekna/