مسلمانان مرا وقتی دلی بود ۲۱۷

«««««🍷می‌بهـا»»»»»غزل نمره ۲۱۷مفاعیلن مفاعیلن فعولنمسلمانان مرا وقتی دلی بودکه با وی گفتمی گر مشکلی بودبه گردابی چو می‌افتادم از (چشم) غمبه تدبيرش اميد ساحلی بوددلی همدرد و ياری مصلحت‌بينکه استظهار هر اهل دلی بودز من ضايع شد اندر کوی جانانچه دامنگير يا رب منزلی بودسرشکم در طلب خون می‌چکانیدولی از وصل او بی‌حاصلی بودهنر بی‌عيب حرمان نيست ليکنز من محرومتر کی سائلی بودبر اين جان پريشان رحمت آريدکه وقتی کاردانی کاملی بودمرا تا عشق تعليم سخن کردحديثم نکته‌ی هر محفلی بودمگو ديگر که حافظ نکته‌دان استکه ما ديديم و محکم (غافلی) جاهلی بودSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations